بازگشت کامرون به خط مقدم سیاسی

فاطمه رحیمی
دیوید کامرون که پس از رفراندوم سال ۲۰۱۶ و تصمیم ۵۲ درصد از مردم بریتانیا به خروج از اتحادیه اروپا، از نخست‌وزیری این کشور استعفا داد و بریتانیا را در دریای طوفانی مشکلات رها کرد، حال به عرصه قدرت بازگشته است.
او در یک اقدام عجیب و در حالی که گمان نمی‌کرد مردم بریتانیا رای به خروج از اتحادیه اروپا بدهند، در یک قمار سیاسی رفراندومی برگزار کرد که از آن تاریخ به بعد روزگار سخت بریتانیا آغاز و این کشور وارد روزهای پرتلاطم و آشفته‌ای شد که دومینوی انتصاب و اخراج و کناره‌گیری نخست‌وزیران را یکی پس از دیگری شاهد بود.
حال بازگشت او به سیاست، این بار در قامت وزیر امور خارجه ابهامات فراوانی برای همگان ایجاد کرده است، چراکه تصمیم انتصاب کامرون به عنوان وزیر خارجه، با توجه به نقشی که وی در رای‌گیری بریگزیت ایفا کرد، یک تصمیم بحث‌برانگیز است. کامرون همه‌پرسی عضویت بریتانیا در اتحادیه اروپا را در سال ۲۰۱۶ برگزار کرد و امیدوار بود که موقعیت بریتانیا را در اتحادیه اروپا حفظ کند. با این حال، نتیجه غیرمنتظره رای‌گیری منجر به استعفای کامرون از سمت نخست‌وزیری شد، برخی بر این باورند که بازگشت او می‌تواند تنش‌ها پیرامون برگزیت را دوباره شعله‌ور کند. البته ناگفته نماند که اهمیت تاریخی بازگشت وی به کابینه را نباید دستکم گرفت؛ چراکه این دومین بار بعد از جنگ جهانی دوم است که یک نخست‌وزیر پیشین به کابینه بازگشته.
ورود مجدد کامرون به عنوان وزیر امور خارجه در سیاست پیامدهای بالقوه مختلفی دارد. از یک سو، تجربه کامرون در سیاست خارجی و ارتباطات بین‌المللی او می‌تواند سرمایه‌ای برای بریتانیا در دوران حساس در روابط خارجی باشد. با این حال، نقش او در همه‌پرسی برگزیت نیز می‌تواند بر توانایی او برای عملکرد موثر در موقعیت جدید خود تاثیر بگذارد. علاوه بر این، انتصاب کامرون می‌تواند به ارزیابی مجدد سیاست خارجی بریتانیا منجر شود. برای مثال، کامرون از طرفداران تجارت آزاد بوده و از روابط بریتانیا با ایالات‌متحده دفاع کرده است. بازگشت او می‌تواند باعث شود که بریتانیا مسیری متفاوت از مسیری که از زمان رفراندوم بریگزیت دنبال کرده است، در پیش گیرد. این امر می‌تواند تاثیر قابل توجهی بر روابط بریتانیا با کشورهای سراسر جهان و سیاست تجاری آن داشته باشد. از طرفی این اقدام ممکن است کار را بار دیگر به یک جنگ سیاسی تمام‌عیار در داخل حزب محافظه‌کار بکشاند؛ جنگی که آخرین بار یک سال پیش با کناره‌گیری لیز تراس بعد از کمتر از ۵۰ روز از مقام نخست‌وزیری پایان یافته بود.

سوناک در بیش از یک سال اخیر تلاش کرده بود آرامش را به دولت بحران‌زده‌ای که به ارث برده بود، بازگرداند.
صرف‌نظر از انگیزه‌های کامرون، بازگشت او به سیاست توجه رسانه‌ها را به خود جلب کرده و زمینه‌های برهم خوردن تعادل سیاسی فعلی را ایجاد می‌کند. با توجه به تجربه گذشته کامرون، او احتمالا در میان نمایندگان مجلس از احترام خاصی برخوردار است و می‌تواند به ویژه در شکل‌دهی رویکرد حزب محافظه‌کار به مسائل سیاسی مبرمی مانند تغییرات آب و هوایی، مهاجرت و بهبود اقتصادی تاثیرگذار باشد.
انتصاب دیوید کامرون به عنوان وزیر امور خارجه این امکان را دارد که پیامدهای مهمی برای سیاست و سیاست خارجی بریتانیا داشته باشد. در حالی که تجربه و ارتباطات او می‌تواند یک دارایی برای بریتانیا باشد، بازگشت او همچنین می‌تواند تنش‌ها را پیرامون بریگزیت دوباره شعله‌ور کند و بر روابط بریتانیا با سایر کشورها تاثیر بگذارد. تنها زمان ماهیت و تاثیر واقعی بازگشت کامرون به سیاست را نشان خواهد داد.
بازگشت دیوید کامرون به سیاست تحولی است که پرسش‌های بی‌شماری را ایجاد کرده است. در حالی که باید دید انگیزه‌های نهایی او چیست، بازگشت او بدون شک بر آینده سیاسی و اقتصادی بریتانیا تاثیر خواهد گذاشت. با این حال، در اینکه آیا این تاثیر مثبت یا منفی است، باید منتظر آینده ماند.