بازگشت به آداب و ادب راد‌مردی

محمد‌صادق جنان‌صفت – امامزاده حسن و فلاح دومحله قدیمی در جنوب غربی تهران هستند که در نیمه دوم دهه ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ شاهد هجوم بسیاری از خانواده‌هایی بودند که مردان خانواده نان‌آور بودند و بیشتر آنها کارهای گوناگون به ویژه کارگری انجام می‌دادند. یکی از ویژگی‌های این دومحله چسبیده به هم وجود زمینه‌های بایر قابل اعتنا بود که پسران محل این زمین‌ها را به جایی برای بازی و سرگرمی تبدیل کردند. در میان این جوانان بودند کسانی که درک و فهم و مسوولیت‌پذیری بیشتری داشتند و جز بازی به مسائل بالاتر از آن نگاه می‌کردند. یکی از این مسائل دور نگه‌داشتن جوانان از رفتارها و کارهای خلاف در محله‌های یادشده بود که به دلیل فقر گسترده استعداد خلاف را در میان جوانان فراهم می‌کرد. در زمین‌های خاکی محله‌های امامزاده حسن و فلاح چند تیم محلی شاخص بودند که تیم فوتبال پیمان‌، وسپا و بنفیکا مشهورترین آنها بودند و رقابت و رفاقت میان بازیکنان‌شان اسم درکرده و به سطح تهران رسیده بود.
حاجی جمشید
در امامزاده حسن و فلاح بازیکنان ورزیده پرشماری در زمین‌های خاکی زیر نظر مربیان و آموزگاران اخلاق پرورش یافتند که بعضی از آنها به باشگاه‌های بزرگ راه یافتند و برخی به تیم ملی بزرگسالان و شماری نیز در تیم‌های ملی فوتبال جوانان و امید و باشگاه‌های اصلی تهران بازی می‌کردند. اما این فوتبالیست‌ها که حالا شماری از آنها را در عکس این صفحه می‌بینید یادشان می‌آید که یکی بود که با جان و مال خود آنها را به راه ورزش و به اخلاق و آداب جوانمردی تشویق می‌کرد.
حاجی جمشید دهه ۱۳۶۰ تا همین چند سال پیش که زندگی‌اش در این دنیا پایان یافت حق بزرگی بر گردن جوانانی که فوتبالیست بودند داشت و مرام و یاد او هنوز در دل دوستانش که حالا همه مو سفید کرده‌اند مانده است.
همیشه چند نفر پای کارند
برای نکوداشت روزی به نام حاجی جمشید محمدعلی‌ها چند نفر بیشتر زحمت کشیدند که داود رمه‌دوست‌، مسلم خانی و… برای برگزاری نکوداشت او زحمت بیشتری کشیده بودند. روز ۲۱ مهرماه امسال به چشم دیدم و با قلبم احساس کردم که در میان مردان جنوب شهر و بچه‌های فلاح و امامزاده حسن قدر‌شناسی هنوز زنده است. حضور ده‌ها نفر از دوستان حاجی جمشید و فرزندانش در این روز نشان می‌دهد می‌توان باز هم به سخت‌سری، وفای به عهد و مروت و مردانگی امیدوار بود. ده‌ها نفری که هر کدام از یک گوشه تهران خود را به محل برپایی نکوداشت یکی از یاران درگذشته رسانده بودند این امید را در دل‌ها زنده می‌کند که می‌توان با برگشت به آداب رادمردی و به دور از انتظارات از نهادهای قدرت دولتی در هر سطحی کار را خودمان جلو ببریم. بدون چون و‌ چرا باید قبول کرد این رفتارها در گوشه و کنار این سرزمین شروع شده و به زودی فراگیر خواهد شد.