بازارگردان‌ها به اهداف‌شان نرسیدند

یک فعال بازار سرمایه گفت: بحث پیش‌بینی‌پذیری اقتصاد مهم‌ترین چالش‌ بازار سرمایه است و صنایع همواره ابهاماتی راجع به آینده فعالیت خود دارند. بحث پیش‌بینی‌پذیری در شرکت‌هایی که ارتباط‌شان با دولت بیشتر است و محصول آنها مصرف عمومی دارد، از اهمیت بیشتری برخوردار است. به گزارش صدای بورس، رضا غلامعلی‌پور بیان کرد:‌ علاوه بر نحوه قیمت‌گذاری محصولات، این سوال مطرح است که در دوره بعد، قیمت مواد اولیه، نهاده‌های تولید و خدماتی که توسط دولت ارائه می‌شود با چه مفروضاتی تعیین می‌شود. در برخی موارد، علی‌رغم پایان دوره گزارشگری مالی و افشای صورت‌های مالی، باز هم در تعیین بهای برخی از موارد فوق، قیمت قطعی تعیین نشده است و با تاخیر زیاد تعیین‌تکلیف می‌شود که پس از ابلاغ منجر به تجدید ارائه و تغییر اطلاعات افشاشده قبلی شرکت‌ها می‌شود، در حالی که معاملات سهام بر اساس اطلاعات قبلی در بازار انجام شده است.
او ادامه داد: اگر برای تعیین قیمت مواد اولیه و محصولات، قاعده بلندمدت در اقتصاد در نظر گرفته شود به این معنی که فرمولی را تعریف کنیم که در بلندمدت کاربردی باشد، فضای بسیار روشنی را برای سرمایه‌گذار ترسیم کرده‌ایم و در این شرایط هم سرمایه‌گذار جزء و هم سهامدار عمده‌ای که می‌خواهد طرح توسعه اجرا یا شرکت جدیدی را تاسیس کند تصویر مشخصی از تاثیر این پارامترها بر سود‌‌آوری و جریان‌های نقدی شرکت خواهد داشت و به ثبات بازار سرمایه و جذب سرمایه پایدار کمک شایانی خواهد کرد. وقتی سرمایه‌گذاران سهام یک شرکت را خریداری می‌کنند در واقع جریان‌های نقدی آتی شرکت را می‌خرند، به این معنا که قیمت سهم، تبلوری از انتظارات آنها از وضعیت آتی شرکت است، بنابراین از لحاظ پیش‌بینی‌پذیر بودن پارامترها، هرچه افق شفاف‌تری پیش‌روی سرمایه‌گذار قرار دهیم، تصمیم‌گیری را برای سرمایه‌گذار راحت‌تر کرده‌ایم.
این فعال بازار سرمایه عنوان کرد: مساله‌ای که در چند سال اخیر با آن مواجه بوده‌ایم، نوسان زیاد در تصمیمات بوده است.
در سال‌های اخیر شاهد تغییرات قابل توجهی در پارامترهای اقتصادی تاثیرگذار بر شرکت‌ها بوده‌ایم و در برخی مواقع‌ از تصمیم اتخاذشده شگفت‌زده شده‌ایم و این باعث می‌شود احساس ناامنی در ذهن سرمایه‌گذار ایجاد شود که سال‌های آتی چه اتفاقی خواهد افتاد. نهایتا این اتفاق بر درآمدها، هزینه‌ها و حاشیه سود شرکت اثر می‌گذارد. پول و سرمایه هوشمند هستند و هنگامی که نابسامانی در متغیرهای تاثیرگذار بر بازار سرمایه وجود داشته باشد این بازار در جذب منابع با مشکل مواجه خواهد شد.
او افزود:‌ انتظار می‌رود در فضای اقتصادی کارا، منابع به بخش شفاف اقتصاد که الزامات شفافیت را قبول کرده و می‌خواهد گزارشات مالی خود را به صورت منظم منتشر کند، هدایت شود. فقدان پیش‌بینی‌پذیری باعث می‌شود سرمایه‌گذاران کمتر ترغیب شوند که به سمت این بازار بیایند و نتیجه این می‌شود که نقدینگی به بخش‌های غیرشفاف خواهد رفت و بخش مولد کشور از منابع موجود محروم می‌شود و امیدواریم برای شرکت‌ها (هم درخصوص قیمت‌گذاری محصولات و هم تعیین قیمت مواد اولیه و هزینه‌های انرژی) فرمول و قواعد بلندمدت داشته باشیم که مبنای تصمیمات قرار بگیرد.
غلامعلی‌پور گفت: معمولا در بلندمدت بازدهی بازار سرمایه نسبت به بازارهای دیگر بهتر است. گرچه بازار سرمایه در چند سال اخیر نسبت به بازارهای موازی از نظر بازدهی عقب افتاده است، اما به نظر می‌رسد از منظر بازدهی، آینده خوبی پیش روی آن باشد، به هر حال دولت بازار سرمایه را به عنوان یک بازار شفاف پذیرفته و علی‌رغم ناهماهنگی‌هایی که در تصمیم‌گیری‌ها وجود دارد، این امر در فضای اقتصادی کاملا مشهود است که بازار سرمایه می‌تواند موتور محرک کشور باشد، از این جهت که سیستم بانکی به اندازه گذشته در تامین مالی شرکت‌ها و بنگاه‌های بزرگ اقتصادی نمی‌تواند نقش ایفا کند.
او افزود: بر اساس قوانین بالادستی کشور، بخش دولتی هم باید تا حد امکان کوچک شود، در نتیجه شرکت‌های موجود در بازار باید تقویت شوند و طرح توسعه اجرا کنند یا بخش خصوصی از این به بعد فعالیت‌های اقتصادی را در قالب تاسیس شرکت‌های جدید شروع کند، مسیر همه آنها بازار سرمایه بوده و رکن تامین مالی آنها قطعا بازار سرمایه است.
با توجه به اینکه سیاست‌هایی که در چند وقت اخیر به کار گرفته شده سیاست‌های انقباضی بوده است به نظر می‌رسد علی‌رغم همه مسائلی که در حال حاضر در بازار سرمایه وجود دارد، همچنان این بازار می‌تواند پر‌رنگ‌تر از گذشته و پیشرو باشد و به نظر می‌رسد بازدهی کم بازار سرمایه به نسبت سایر بازارها در آینده پیش‌رو جبران خواهد شد، زیرا حدود سه سال است که با تورم بالا رو‌به‌رو هستیم و دارایی‌های فیزیکی متناسب با تورم و تغییرات نرخ ارز رشد قیمت داشته‌اند، ولی بازار سرمایه به علت عدم پیش‌بینی‌پذیری در فضای اقتصاد و بعضا ناهماهنگی در تصمیمات، به اندازه سایر بازارها بازدهی نداشته است.