ایران-کامبوج، فوتبال-اقتصاد

سجاد وجدانیان- در اولین حضور رسمی بانوان در ورزشگاه آزادی، تیم ملی فوتبال ایران توانست تیم ملی کامبوج را با نتیجه پرگل ۱۴ بر صفر شکست دهد. به طور متوسط هر ۶/۵ دقیقه یک گل توسط ایرانی‌ها به ثمر رسید. پیروزی ایران قابل پیش‌بینی بود ولی کمتر کسی چنین نتیجه‌ای را پیش‌بینی می‌کرد.
گلباران شدن کامبوجی‌ها در عین حالی که قدرت این روزهای فوتبال ایران را نشان داد، مشخص هم کرد که عیار تیم ملی ایران، به هیچ وجه تیمی مثل کامبوج نیست. این مهم است چراکه نشان می‌دهد بعضا نتیجه با واقعیت یکی نیست. همین تیمی که حریف گمنام خودش را ویران کرد، ۴۷ سال است که حسرت قهرمانی آسیا را دارد. در مقام مقایسه، این وضعیت خیلی به نظام آماری شباهت دارد چرا که بعضا آمارهایی ارائه می‌شود که با واقعیت جور در نمی‌آید مانند کاهش ۱/۵ درصدی نرخ بیکاری در نیمه اول امسال؛ واقعی است ولی پذیرفتنی نیست.
در این مسابقه ایران خیلی زود و در دقیقه ۴ به گل رسید. این گل زودهنگام شیرازه تیم میهمان را از هم پاشید و سبب شد تیم مقابل نتواند شوک آن را تحمل کند. درست شبیه نظام ارزی کشور که شوک ارز ۴۲۰۰ تومانی، سبب استفاده کاملا ناکارا از منابع ارزی شد و چه فسادهایی که به نظام اقتصادی تحمیل کرد.
تیم کامبوج از کیوسکه هوندا، بازیکن نام‌آشنا و نامدار ژاپنی بهره می‌برد. اگرچه او فوتبال ایران را می‌شناخت ولی نتوانست از این شناخت استفاده کند چرا که بازیکنان او چنین قابلیتی را نداشتند. مثل اقتصاد ایران که تا وقتی ساختار آن نادرست است، حتی مشاوره گرفتن از خبره‌ترین افراد هم کارساز نیست.
تیم کامبوج در ابتدای نیمه دوم صاحب یک ضربه پنالتی شد، اما آنها این موقعیت را از دست دادند. استفاده از فرصت‌ها، یک اصل مهم و کاربردی نه تنها در فوتبال بلکه در همه امور است. امور اقتصادی هم از این موضوع جدا نیست. تفکیک و ترکیب چندین و چندباره یک وزارتخانه آن هم در حالی که آن وزارتخانه در هر حالت با ناکارایی به کار خود پایان می‌دهد، مصداق همین موضوع است. ایجاد یک ساختار، با فرض اصولی انجام شدن، یک پنالتی است که با تغییر دائم آن ساختار، فرصت پنالتی از بین می‌رود. دولت باید بیشتر از آنکه پنالتی خراب کند، پنالتی‌ها را گل کند. خلاصه اینکه این بازی با یک نتیجه خوب تمام شد ولی حکایت همچنان باقیست.