ارتقای فرهنگ و هنر با«احمد مسجد‌ جامعی»

«جهان‌صنعت»- گروه فرهنگ و هنر- در شرایطی که اعلام رسمی کابینه پیشنهادی برای دولت مسعود پزشکیان هر روز با حواشی و لیست‌های مختلفی در رسانه‌ها رو‌به‌روست، به نظر می‌رسد رقابت اصلی برای وزیر ارشاد بین احمد مسجدجامعی و حسین انتظامی، جدی و جدی‌تر شده است. در این شرایط انتشار لیستی از اهالی موسیقی در حمایت از احمد مسجدجامعی شانس این مدیر فرهنگی برای تصدی وزارت ارشاد را بیش‌ازپیش افزایش داده است.
در لیست منتشرشده از اهالی موسیقی چهره‌ها و تهیه‌کننده‌های قدیمی چون «غلام علمشاهی» و «منوچهر حسنی» ضمن اعلام حمایت از احمدمسجد جامعی برای حضور در وزارت ارشاد، این مدیر قدیمی را مدیری باسابقه و معتمد اهالی هنر لقب داده‌اند. این اعضای صنف موسیقی درباره عملکرد مسجد‌جامعی معتقدند: «اتفاقات خوبی زمان مدیریت ایشان رقم خورد و تجربه کافی برای هدایت امورات فرهنگی کشور را داراست.»
دو روزنامه‌نگار حوزه موسیقی و سینما در لیست مورد نظر که از سوی مجله موسیقی «بیلبورد» منتشر شده، درباره انتخاب احمد مسجدجامعی برای وزارت ارشاد نوشته‌اند: «یکی از چهره‌های پیوسته قابل احترام برای اهالی فرهنگ آقای مسجدجامعی بوده و هست، چراکه او پیوسته، چه در سال‌هایی که سمت داشته است و چه نداشته، فعالیت‌های مستمر فرهنگی و هنری داشته است. می‌توان در صورت انتصاب آقای مسجدجامعی انتظار بازگشتن و آشتی هنرمندان با دولت را داشت.»
رفت و آمدها به کمیته راهبردی
کمیته راهبردی وزارت فرهنگ و ارشاد که قرار است نامزدهای خود را به مسعود پزشکیان معرفی کند با رفت‌وآمد بسیاری مواجه شد، شاید حضور اهل فرهنگ و ارتباط‌شان با رسانه‌ها موجب شد تا اخبار انتخاب وزیر فرهنگ بیشتر از سایر وزارتخانه‌ها مطرح شود. این رفت‌وآمدها و حرف‌وحدیث‌ها آنقدر بود که هر روز گزینه‌ای به گزینه‌ها اضافه و گزینه‌ای از گزینه‌ها خارج می‌شد و دوباره همین فرآیند ادامه داشت. تقریبا سه‌نفر از اعضای کمیته نامه‌های جداگانه‌ای به رسانه‌ها داده یا در صفحات خود در فضای مجازی گزارشی از فرآیند انتخاب وزیر نوشته و منتشر کردند. ماجرای انتخاب وزیر فرهنگ و ارشاد اما از کجا شروع شد و گزینه‌ها کدام بودند و کدام گزینه‌ها بعد از پیروزی پزشکیان به فهرست اضافه شدند؟ پس از جدی‌تر شدن حضور «احمد مسجد‌جامعی» برا وزارت ارشاد، دو گزینه دیگر نیز در اولین روزها نامشان بر سر زبان‌ها افتاد. این دو چهره‌های کسانی بودند که در برنامه‌های انتخاباتی در کنار مسعود پزشکیان نشستند. یکی از آنان حجت‌الله ایوبی بود، چهره‌ای فرهنگی که سابق بر آن نیز در وزارت فرهنگ در معاونت سینمایی حضور داشت، او با آنکه رییس ستاد انتخاباتی پورمحمدی بود؛ اما در جلسه هنرمندان با پزشکیان حاضر شد و گمانه حضور او در وزارت ارشاد در صورت پیروزی پزشکیان افزایش یافت. اگر چه در آن جلسه کسانی همچون صالحی امیری نیز حضور داشتند؛ اما به دلایلی نام ایوبی به یکی از گزینه‌های اصلی تبدیل شد، او استاد دانشگاه تهران است و پیش‌تر دبیرکل کمیسیون ملی یونسکو در ایران بوده و مدتی رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در فرانسه، ایوبی یک دوره هم ریاست مؤسسه فرهنگی اکو را برعهده داشته است. از چهره‌های فرهنگی که با پزشکیان به میزگرد فرهنگی آمد، سید محمد بهشتی بود، اگرچه باتوجه‌به سابقه او در دنیای فرهنگ و سازمان فارابی و معاونت سینمایی و سازمان میراث‌فرهنگی، اما خیلی زود طرح نام او از وزارت فرهنگ و ارشاد کنار گذاشته شد و به حاشیه رفت، بعضی از گمانه‌ها از عدم علاقه او به وزارت خبر می‌داد و تمایلش به حضور جوان‌ترها. در همان روزها که میزگردهای فرهنگی از تلویزیون پخش شد، یک نام از میان بقیه نام‌ها بیشتر برای تصدی وزارت فرهنگ مطرح شد، شاید به آن دلیل که از نامزدهای پوششی و اصلی همچون جلیلی و قالیباف و پزشکیان مسائل اصلی جامعه را پرسید. از جمله درباره مساله حجاب از جلیلی پرسید و عمق راهبردی جلیلی در گفت‌وگو با او مطرح شد. پوششی بودن قاضی‌زاده‌هاشمی را مطرح کرد و شائبه ارتباط بازداشت دو خبرنگار همزمان با کاندیدا شدن قالیباف را به قالیباف تذکر داد. اگرچه در همان روزها در میان علاقه‌مندانی که خبرهای انتخابات را پیگیری می‌کردند، این طنز دست‌به‌دست شد که کد انتخاباتی این کارشناس فرهنگی چیست تا به او رای بدهند، اما از همان روزها حسین انتظامی یکی از کارشناسان میزگردهای فرهنگی به‌عنوان یکی از گزینه‌های وزارت فرهنگ در صورت پیروزی پزشکیان مطرح شد. حسین انتظامی با توجه ‌به سابقه دیرینه‌ای که در وزارت فرهنگ و ارشاد داشت و از زمان دولت ‌هاشمی رفسنجانی که به‌عنوان جوان‌ترین مدیر، اداره کل مطبوعات داخلی را برعهده گرفت، همیشه در حوزه فرهنگ‌وهنر و رسانه چهره‌ای مؤثر بود. راه‌اندازی روزنامه جام‌جم و حضور در روزنامه همشهری و سال‎های سخنگویی او در دبیرخانه شورای‌عالی امنیت ملی از او چهره‌ای رسانه‌ای ساخت. او ۸دوره نماینده مدیران مسوول در هیات نظارت بر مطبوعات بود و در دولت اول حسن روحانی معاونت مطبوعاتی را برعهده داشت و در دولت دوم روحانی ریاست سازمان سینمایی را برعهده گرفت و در دوسال آخر آن دولت قائم‌مقام وزیر هم شد. سوابق حسین انتظامی درعین‌ حال وجاهتش در میان اصول‌گرایان و مقبولیتش در میان اصلاح‌طلبان میانه‌رو او را به گزینه اصلی برای وزارت تبدیل کرد. پیروزی مسعود پزشکیان و ایده برپایی کمیته‌های راهبری وزارتخانه‌ها، فرصت حضور و معرفی گزینه‌های دیگری را هم به‌میان آورد. ازآنجایی‌ که خاستگاه پزشکیان اصلاحات بود، قطعا بیشترین اثر را نیروهای آن جریان در انتخاب وزرا داشتند و اگرچه حسین انتظامی با مقبولیت نظرسنجی روزنامه‌نگاران مواجه شد و در پرسش باشگاه روزنامه‌نگاران از ۶۵روزنامه‌نگار، ۳۲‌نفر حسین انتظامی را برای تصدی پست وزارت فرهنگ و ارشاد پیشنهاد دادند و بعد از او احمد مسجدجامعی با ۱۷‌نفر پیشنهاد شد، اما بخش تندرو جریان اصلاحات نظر خوشی به او نداشت و برای جایگزینی او افرادی را مطرح کرد. این بار احمد مسجدجامعی باز هم جلو زد و حالا به نظر می‌رسد گزینه اصلی وزارت ارشاد شده باشد.
یک نام جوان
یکی از آخرین چهره‌های مطرح شده توسط جریان‌های مختلف محمدمجتبی حسینی بود. جوانی که با حکم سید‌عباس صالحی (که خود نیز از چهره‌های اصلی وزارت بود که انصراف داد) به‌جای علی مرادخانی، معاون هنری وزارت فرهنگ شد، اگر چه شایعه‌اش وجود دارد که حسینی به غلامعلی حداد عادل و فرزند او نزدیک است و به این خاطر در میان مقامات ارشاد نظام نیز صاحب اعتبار برای کسب وزارت و تلویحا از کسانی که حداد عادل پیشنهاد داده، اما شنیده حاکی از آن است که مجتبی حسینی بیشتر از سوی صاحبان کسب‌وکارهای فرهنگی از جمله چهره‌هایی که در اقتصاد هنر نقش داشته و در حراج‌ها داخلی و بیرونی نقش‌آفرینی می‌کنند، حامی دارد و آنان به حضور او در وزارت فرهنگ علاقه‌مندند. محمدمجتبی حسینی اگرچه در سایت‌ها به دکتر حسینی معروف است؛ اما لیسانس خود را از دانشگاه آزاد اخذ کرده و مدرک دکترای او معادل‌سازی در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است که در دوره سیدعباس صالحی یک‌بار دیگر مورد بررسی قرار گرفت و به حاشیه تبدیل شد. اگرچه چهره‌های دیگری هم مطرح شدند و تقریبا تمام جریان سیاسی و فرهنگی سعی می‌کنند چهره‌های نزدیک به خود را مطرح کنند، اما کماکان حسین انتظامی و احمد مسجدجامعی چهره اصلی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هستند که به نظر می‌رسد شانس احمد مسجدجامعی بیشتر است.

وزیر پیشین با سابقه فرهنگی

احمد مسجدجامعی پیشنهادی بود که از میان جریان‌های سیاسی و خبری نامش بیرون آمد و به یک‌باره اوج گرفت. مردی که سابقه وزارت فرهنگ و ارشاد را در پرونده کاری داشت و سال‌ها سابقه کار فرهنگی. مسجدجامعی دو دوره عضو و رییس شورای شهر تهران بود و در دولت خاتمی بعد از عطاالله مهاجرانی به وزارت رسید. طرح نام او باتوجه‌ به سیاست‌های پزشکیان و کمیته‌های راهبردی که از آن جمله جوان‌گرایی بود و بهره‌مندی از نام‌هایی که قبلاً وزارتی را برعهده نداشتند، خبر از آن می‌داد که جریان اصلاحات یا مطمئن است که گزینه‌هایش از فیلترهای حاکمیتی عبور نخواهند کرد و چهره جدید را معرفی نکرده و باز هم به مسجدجامعی برگشته است تا ضمن سپردن وزارت به او، نیروهای جوان‌تر را به زیرمجموعه‌های این وزارتخانه هدایت کند. بعد از چهره موجهی همچون احمد مسجدجامعی، شخصیتی همچون رسول جعفریان معرفی شد که چهره‌ای فاضل و فرهنگی بود، اما سابقه‌ای مدیریتی بر نهادی چندوجهی همچون وزارت ارشاد را نداشت و البته به نظر خود جعفریان که عضو پیوست فرهنگستان علوم است هم باتوجه‌ به سابقه علمی حاضر به پذیرش چنین مسوولیتی نشد و به چرخه رقابت وارد نشد تا از آن خارج شود. جریان‌های سیاسی اصلاح‌طلب و جریان رسانه‌ای نزدیک به آنان مخصوصا اعضای سابق انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران که برخی آنان را تندروهای اصلاح‌طلبی می‌دانند هم پا به میدان گذاشتند تا حداکثر تأثیر را بر شرایط موجود داشته باشند. معرفی کسانی همچون برزین ضرغامی که پیشتر مدیرکل ارشاد تهران و مدیر سازمان زیبایی‌سازی شهرداری تهران با حکم محمدعلی نجفی بود، از تأثیرات این چهره‌ها بر کمیته راهبردی انتخاب وزیر ارشاد است. همسویی این نیروها حتی به معرفی محمدمهدی عسگرپور هم رسید. فیلمسازی که نقشی کلیدی در خانه سینما دارد و رییس هیات‌مدیره خانه سینماست و هنرمندان سینما از او حمایت می‌کنند، هرچند شاید نیت آنان نه طرح عسگرپور به‌عنوان وزیر که طرح چهره او برای ریاست سازمان سینمایی در دولت بعدی با حضور هرکدام از کاندیداهای وزارت فرهنگ بود.