احیای سینمای پرخاطره «عصر جدید»

سینما عصر جدید یکی از مکان‌های خاطره‌انگیز برای سینمادوستان تهرانی است. این سینمای قدیمی سه سالی می‌شود که تعطیل شده و مالکانش مجوز تغییر کاربری آن را گرفته‌اند اما این روزها در کنار این سینما یک سالن تئاتر در آستانه افتتاح است و این سوال را به ذهن می‌آورد که آیا با راه‌اندازی این سالن تئاتر و حضور علاقه‌مندان، درهای سینما عصر جدید دوباره باز می‌شود؟ اسفندماه سال ۹۹ خبر تعطیلی سینما عصر جدید را در ایسنا مخابره کردیم، در همان مقطع عبدالله علیخانی‌، مدیر سینما با تایید این خبر گفت: من و آقای فرحبخش ۱۱‌سال است که این سینما را خریداری کرده‌ایم، چون سینما علاقه ما بود اما با این وضعیت (رکود و تعطیلی دوران کرونا) نمی‌دانیم باید چه کنیم و برای رسیدن به تصمیمی قطعی آن را تعطیل کرده‌ایم. او با اشاره به سابقه طولانی فعالیت این سینما و جایگاهی که داشته، معتقد بود برای حفظ این سینماهای قدیمی باید فکری اساسی شود. فعالیت‌های ابتدایی در محل سینما «عصر جدید» فعلی به دهه ۱۳۲۰ برمی‌گردد که در مقطعی کاملا تخریب می‌شود و بعد به شکل سینمای فعلی بازسازی می‌شود. انتشار خبر تعطیلی سینما عصر جدید و تاکید بر نوستالژیک بودن سینماهای قدیمی بازتاب‌های فراوانی داشت که باعث شد یک سال بعد محمدحسین فرحبخش در یک گفت‌وگوی صریح با ایسنا نکاتی را مطرح کند. او به عنوان یکی از مالکان سینما عصر جدید تاکید کرد: «همه حرف‌ها درباره نوستالژی سینما «عصر جدید» دروغ است.» این تهیه‌کننده قدیمی گفت:
«من از آنهایی که درباره نوستالژی سینما عصر جدید صحبت می‌کنند‌- چه مردم و چه سینماگران‌- چند سوال دارم. خیلی از آنها ممکن است در سال‌های گذشته یعنی یک سال، پنج سال، ۱۰‌سال یا ۲۰‌سال گذشته پدر و مادرهای خود را از دست داده باشند. به من بگویند که در این مدت چند بار بر سر مزار پدر و مادر خود رفته‌اند؟ پدر و مادرشان نوستالژیک‌تر است یا سینما عصر جدید؟ اول تکلیف این را مشخص کنند بعد درباره مال و اموال مردم اظهار نظر کنند. اگر من این سوال را می‌پرسم، کسی هستم که ۲۵‌سال قبل مادرم به رحمت خدا رفته و هر هفته سر خاک او می‌روم. پدرم تا زمانی که در قید حیات بود ۶۰‌سال از فوت مادرش می‌گذشت و جمعه به جمعه در تمام آن ۶۰سال بر سر مزار مادرش رفت، اینها یعنی نوستالژی. سوال بعدی این است که آنهایی که درباره نوستالژی سینما عصر جدید صحبت می‌کنند چرا در این چند سال به این سینما نیامدند تا فیلم ببینند؟ خودشان پیش وجدان‌شان قضاوت کنند چرا در این سال‌ها نیامدند؟ حالا الان در فضای مجازی حس نوستالژیک نسبت به سینما پیدا کرده‌اند؟ همه اینها حقه‌بازی و دروغ است، مثل بقیه چیزها.»