آرژانتین، پنجره‌ای بر اقتصاد آمریکای جنوبی

مجتبی صدریا- به نظر شما این جمله خودفریبی است یا عوام‌فریبی: «من در فعالیت اقتصادی شخصی‌ام موفق بوده و هستم. پس امور کل جامعه و کشور را نیز به من واگذار کنید تا رفاه و خوشبختی همه را تضمین کنم.»
اینها تقریبا جملاتی بود که با قدرت تمام چهار سال پیش آقای مائوریسیو ماکری، وابسته به یکی از ثروتمندترین خانواده‌های آرژانتینی، در آرژانتین به عنوان شعار تبلیغاتی‌اش استفاده کرد که در نهایت او را به مقام ریاست جمهوری رساند و قول داد با سیاست‌های اقتصادی خود از جمله طرفدار بازار آزاد بودن (نئولیبرال)، ابتدا وضع بیزنس مردان و سپس یقینا وضع کلی مردم آرژانتین را خوب کند.
با سه سال اشتباهات اقتصادی بزرگ، وضع آرژانتین به چنان نابسامانی‌ای رسید که صندوق جهانی پول سال گذشته به نجات این کشور از قهقرا آمد. یکشنبه گذشته نتیجه انتخابات روشن کرد که تورم ۵۵ درصدی، رکود شدید در همه حیطه‌های اقتصاد، وسعت فقر و خروج میلیاردها دلار از آرژانتین بدون بازگشت، آن صحبت‌ها را فقط در حد شعار باقی گذاشت، به‌طوری که کشور را در شرایطی قرار داده که حتی قادر به بازپرداخت صد میلیون دلار بدهی‌اش نیست و این نتایج امکان انتخاب مجدد به آقای مائوریسیو ماکری را نداد. کسی که به نظر می‌آید بیشترین شانس را برای انتخاب شدن داشت آقای آلبرتو فرناندز بود که نتیجه مرحله نخستین انتخابات و پیش‌بینی‌های مرحله نهایی آن نشان داد که آقای فرناندز با فاصله بیشتری انتخاب شد.
ولی آقای فرناندز کیست؟ آمریکای لاتین سرزمین اساسی تجربه‌شده نوع خاصی از پوپولیسم با عنوان پرونیسم است. پشتوانه آقای فرناندز برای به قدرت رسیدن شرایط بد اقتصادی و اجتماعی آرژانتین از یک طرف و از سوی دیگر ضرورت‌های کنش هرچه زودتر نجات‌دهنده اقتصاد آن کشور است، هم کسری بودجه و هم تورم شدید باید متوقف شوند و یکی از گام‌های نخستین متوقف کردن این دو، ایجاد امکان مذاکراتی با سازمان‌های مالی جهانی به منظور به تعویق ‌انداختن بازپرداخت بدهی‌های آرژانتین است؛ بدهی‌هایی که تحت ریاست‌جمهوری آقای ماکری به سازمان جهانی پول به ۵۷ میلیارد دلار می رسد و هر گونه عملی شدن برنامه‌های نجات اقتصاد آرژانتین توسط رییس‌جمهور جدید مشروط به مذاکره و توافق پیرامون مبلغ ضروری بازپرداخت بدهی آرژانتین است.
لازم به یادآوری است که اقتصاد آرژانتین که در چنین تنگنایی گیر کرده است، ضعیف‌ترین اقتصاد آمریکای جنوبی نبوده و دیگر کشورهای آن نیم‌قاره نیز شرایط بهتری ندارند و به این ترتیب آرژانتین جلوه‌ای از بحران عمومی سرمایه‌داری در دنیاست که به دنبال کمک برای چاره‌جویی است.
Modjtaba.sadria@yahoo.co.uk